Sykes was erg ziek. Ze had een week lang diarree en moest steeds overgeven. Heel sneu. In eerste instantie dachten we nog dat ze schoolziek was. Het begon een paar uur voor haar hondentraining, zo’n typisch geval van ‘geen zin’. Zeker toen ze de volgende ochtend weer in orde leek te zijn. Niets was minder waar. Juist op het moment dat we dachten dat het over was, poepte ze haar waterdunne diarree met zo’n grote en harde straal eruit dat het sprekend leek als in die tekenfilms waar hondjes ziek zijn. Het was hilarisch en als we niet zo bezorgd waren geweest, hadden we er vast en zeker heel erg om gelachen.
Ondanks een bezoek aan de dierenarts, twee injecties en tabletjes tegen het braken, bleef de poep waterdun. Het lastige is dan het opruimen. Het was erg veel, maar zo dun dat we het alleen konden wegspoelen (gelukkig poepte ze steeds buiten). De lucht was niet te harden en we waren blij dat we op zandgrond wonen, dan zakt het snel de grond in, op kleigrond was het een ander en veel viezer verhaal geworden.
Vandaag heeft ze al twee keer gewoon gepoept, normale poep. Het is ongelooflijk, ik heb een heel stuk over poep geschreven.
Sykes is weer beter, hoera!
nadiagnosems 