Aangezien we tijdens onze vakantie dagelijkse koffie dronken op ‘ons’ balkon met het fantastische uitzicht op de haven, de promenade en het strand, vonden we twee koffiemokken de juiste souveniers.
De mokken zijn erg kitscherig, alsof Gaudí ze beplakt heeft met mozaïekjes, maar dan uitgevoerd met een machinale sticker over de mokken heen. Eigenlijk zijn ze zo lelijk dat we ze leuk vinden, een bijzondere herinnering aan een fijne vakantie.
Met veel zorg hebben we ze ingepakt en mee naar huis vervoerd. Tot onze blijdschap kwamen ze heel aan.
Vanochtend hebben we, terwijl het buiten koud, nat en donker is, koffie zitten drinken uit deze mokken. Ze vrolijken me echt een beetje op. Dat kan ik wel gebruiken na een poos ziek te zijn geweest met allerlei MS-problemen tot gevolg, zoals vreemde zwaaibewegingen van mijn armen.
De koffie is op, ik geniet nog even na van de herinneringen die bij de mok horen. Dan wordt het tijd dat ik ook iets ga doen. Ik sta op, mijn arm zwaait ongecontroleerd, ik hoor iets vallen, ik kijk.
Daar ligt de Gaudí-mok, in echte mozaïekjes.
nadiagnosems 