Een bevriend stel komt eten en het is heerlijk weer. We besluiten buiten te gaan zitten en geven Sykes een ijsje, zelfgemaakt van brokjes, een halve Dentastick en water. Voorzichtig trekt ze het ijsje aan de uitstekende stick uit het bekertje en loopt er direct mee naar het gras. Ze weet dat het ijsje op de terrastegels steeds wegrolt.
Wij kijken vertederd en trots toe hoe ze dit slim aanpakt. In een mum van tijd heeft ze het ijsje op. Onze vrienden reageren verbaasd om onze vertederde opmerkingen en kijken even later walgend opzij als Sykes een plasje doet op de door ons aangewezen plek. Ze gaan weer met de rug naar Sykes toe zitten en draaien zich niet meer naar haar om. Dat is maar goed ook.
Wij zien hoe Sykes wat vreemd beweegt, herkennen opeens wat dit betekent, en ja hoor. Verschrikt roepen we haar tegelijkertijd bij ons om te voorkomen wat ze normaliter zou doen. Onze vrienden vragen verschrikt wat er aan de hand is. Wij proberen een actie van Sykes af te wenden, maar durven niet te vertellen welke – we zijn immers nog niet klaar met onze maaltijd.
Braaf komt Sykes bij ons en laat haar braaksel op het grasveld liggen.
nadiagnosems 