Trippelstoel

Juist nu mijn benen zich steeds moeilijker laten aansturen, begeeft mijn trippelstoel het. Het is een soort bureaustoel, waarmee ik door kamer en keuken kan sjezen door me steeds met m’n voeten (trippelen) of handen af te zetten. De stoel kan elektrisch omhoog en omlaag, wat handig is voor aan het gasfornuis.
De stoel heb ik ruim elf jaar geleden in bruikleen gekregen van de zorgverzekeraar. Elf jaar trouwe dienst schept toch een band merk ik. Als ik de leverancier bel, weigert hij naar mijn trippelstoel te komen kijken en zelfs het leveren van een nieuwe wil hij niet aangaan omdat het geen WMO middel van de gemeente is. Een vreemd soort dienstverlening van een bedrijf dat geen overheidsinstelling is, maar slechts de gemeentelijke aanbesteding heeft gekregen.
Ik ben teleurgesteld, boos, maar ook in paniek. Ik kan de laatste tijd te slecht staan om veilig te kunnen koken (op gas), koffie te zetten, of zelfs maar de waterkoker aan te zetten. Het interesseert de leverancier allemaal niets. Ik bel weer met mijn zorgverzekeraar. Zij geven me het nummer van een andere trippelstoel-gecontracteerde.
Ook deze telefoniste moet lachen om de hoge leeftijd van mijn trippelstoel, maar neemt wel vriendelijk de tijd om me uit te leggen hoe dat zit met de afschrijving en reparaties van mijn bejaarde trippelstoel. De eventuele aanvraag voor een nieuwe zullen zij op zich nemen.
Mijn oude vertrouwde stoel is zojuist meegenomen ter reparatie en misschien moet hij wel vervangen worden. Trappelend van ongeduld wacht ik op nieuws over mijn trippelstoel.